Ένα δάκρυ για τον Νούρι, το τεράστιο ταλέντο του Άγιαξ που χάθηκε για πάντα

Στην μεγάλη επιστροφή του Άγιαξ με το τόσο πειστικό διπλό κόντρα στην Γιουβέντους για τα προημιτελικά του Champions League, ήταν σχεδόν όλοι εκεί. Όλα τα μέλη αυτής της φανταστικής φουρνιάς του Αίαντα, μετά από εκείνη του Κρόιφ το ’70 και των «μωρών» του Φαν Χάαλ στα ‘90s.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Έλειπε μόνο ένας. Ίσως το μεγαλύτερο ταλέντο όλων. Ο Αμπντελάκ Νούρι, τον οποίο οι προπονητές και οι φίλοι του στις Ακαδημίες έλεγαν απλά Άπι και μια μέρα, τον Ιούλιο του 2017, σοκαρισμένοι τον είδαν να σωριάζεται στο έδαφος κατά τη διάρκεια ενός φιλικού αγώνα.



Γεννημένος στο Άμστερνταμ, ο μαροκινής καταγωγής μέσος ήταν από τα πιο λαμπρά διαμάντια του συνόλου που φτιαχνόταν και προετοιμαζόταν για να κατακτήσει τον κόσμο.

Από τα 14 χρόνια του και μετά υπήρξε μέλος όλων των μικρών εθνικών ομάδων της Ολλανδίας. Πρόλαβε να φτάσει μέχρι την U-19 και είναι βέβαιο πως στα 20 του θα έπαιρνε και το βάπτισμα του πυρός στους «οράνιε», εάν δεν δεχόταν εκείνο το αναπάντεχο χτύπημα της μοίρας.

«Καρδιακή αρρυθμία», ήταν η διάγνωση. Το κακό, όμως, δεν σταμάτησε εκεί. Ο πιτσιρικάς μπήκε σε τεχνητό κώμα. «Μόνιμη εγκεφαλική βλάβη», είπαν οι γιατροί αργότερα. Ο Νούρι θα ζούσε, αλλά δεν θα έπαιζε ποτέ ξανά ποδόσφαιρο. Για την ακρίβεια, δεν θα έκανε τα περισσότερα από τα απλά, καθημερινά πράγματα που κάνει οποιοσδήποτε άλλος.

«Δεν θα μάθεις ποτέ πόσο μεγάλος θα γινόσουν», ψιθύρισε ο Ντάνι Μπλιντ, αρχηγός της τελευταίας ομάδας του Άγιαξ που κατέκτησε το Champions League και υπεύθυνος των Ακαδημιών όταν πέρασε τις πόρτες της εκείνο το πιτσιρίκι. Στο πρόσωπό του έβλεπε ένα από τα «παιδιά» του, ένα από τα «εγγόνια» του Κρόιφ. Τους επόμενους «μεγάλους» που θα έφερναν την ομάδα και το ολλανδικό ποδόσφαιρο ξανά στο επίκεντρο των συζητήσεων για το τι σημαίνει μπάλα. Όμορφη, ελκυστική, δίχως σκοπιμότητες μπάλα.

Στην μπουτίκ του Άγιαξ στέκουν οι τρεις φανέλες με το μήνυμα «Μείνε δυνατός Άπι». Μια μόνιμη και διαρκής υπενθύμιση πως η ποδοσφαιρική του οικογένεια παραμένει στο πλευρό του, αν και η κανονική του έστειλε τον Αίαντα στα δικαστήρια, καταλογίζοντας ευθύνες για τα όσα συνέβησαν σ’ αυτόν.



Από τον περασμένο Αύγουστο ο Νούρι δεν βρίσκεται σε κώμα. Οι συγγενείς του λένε πως αντιδρά πια σε εξωτερικά ερεθίσματα ανοιγοκλείνοντας το στόμα ή τα βλέφαρα. Ποιος ξέρει, ίσως να ήταν σε θέση να αντιληφθεί το μέχρι πού κατάφεραν να φτάσουν οι συμπαίκτες του, έχοντας την επίγνωση ότι είναι τόσο άδικο που δεν βρίσκεται κι αυτός ανάμεσά τους.

Αν τελικά αυτά τα τρομερά μωρά φτάσουν μέχρι την τελικό της Μαδρίτης, ο Νούρι θα πρέπει να είναι εκεί. Κι αν ο Θεός θεωρήσει πως κάτι του χρωστάει, να είναι δίπλα στα «αδέρφια» του σηκώνοντας την κούπα…